Wiebe liet zich vervangen door Edwin die meteen ook de spits af mocht bijten met verplicht werk. Ook Tjido had verplicht werk vanavond om te laten zien. De overeenkomst: beiden waren ‘heimelijk’ naar het noordenlicht geweest. En we werden verrast door mooie plaatjes die in een besneeuwd landschap waren gemaakt en bij Tjido zelfs tijdens een sneeuwbui! Opnamen die we in Nederland niet snel meer kunnen maken, al had Edwin nog wel kans gezien tijdens de koude dagen eind 2023 nog een paar winterse indrukken te maken. Een enkel nieuw lid werd welkom geheten en enkele getrouwen van eertijds Henk en Joke (ik vermijd het woord vroeger liever) mochten zich voorstellen.
Verplicht werk
Edwin
De eerste opname van Edwin was een paddenstoel met rijp erop en dan van voor naar achter scherp. Met de moderne systeemcamera’s is dat niet zo moeilijk meer, gezien de software die een groot deel van de techniek van de fotograaf over kan nemen. Wel moet je het beginpunt goed vastgesteld worden en de te nemen stapjes van de camera. De resulterende opname bestond uit 25 stack-opnamen die in Fotoshop aan elkaar waren geregen. Het diafragma werd ingesteld op 2.8 om zoveel mogelijk onscherpte te verkrijgen in de achtergrond. De tweede opname betrof een kleine spin aan de onderkant van een paddenstoel. Deze was ook met een macrolens genomen van 100 mm, iso 3200, F2.8 en 1/250s.
Het Weekoorzwammetje tegen een boom op oogstte ook veel bewondering temeer dat deze ook weer was samengesteld uit 30 opnamen. De gems in het najaar was een product van de canon 100-500 mm. Daar was ook het raw beeld bij. Door tegenlicht waren er diafragmaringen zichtbaar; ook met de opgaande zon leverde dit een alternatief, maar verfrissend beeld op.
In Finland waren de naaldbomen zwaar beladen met een dik sneeuwdek en dat is aan Edwin wel toevertrouwd om dat met een groothoeklens (16 mm) vast teleggen. Zelfs met Aurora borealis op de achtergrond! Met een groothoek lijken de bomen naar elkaar toe te vallen, maar dat was met die zwaar bezwangerde bomen nauwelijks een opvallend probleem. De iso stond op 1250, f 2.8 en een belichtingstijd van 6 s en groothoek van 12 mm.
(geen illustraties ontvangen)
Tjido
Tjido was naar noord Zweden geweest en verbleef bij Conny Lundström. In Natuurfotografie, editie 69/nr.1 staat een porfolio van Conny en zijn fascinatie voor de Steenarend. Als eerste kwam een eekhoorn in beeld geheel in een winters, besneeuwd landschap. Prachtig mooie close up. De Gr.Bo.Specht werd in een sneeuwbui geportretteerd, een fenomeen dat we niet snel in Nederland meer te zien zullen krijgen. En wat te denken van een Steenarend op prooi in een winters landschap! Allebei in beeld. Het vrouwtje is dominant en weegt ruim 5 kg. Het mannetje is iets kleiner en weegt 3,5 tot 4 kg. Ze leven in de winter van sneeuwhazen, korhoenders en ook wel vogels. Soms ook jonge rendieren of vinden dode dieren en dan worden het aaseters. In het voorjaar pakken ze ook wel jonge kraanvogels. De Barmsijs kwam voorbij, mogelijk een witstuit. De Zwarte Specht, wie wil die niet eens voor de lens, kwam fraai in beeld in een dode boom waar vaak nog wel wat voedsel te vinden is in de vorm van maden die daar overwinteren. In een sneeuwbui gaf dat een verassend beeld van deze schuwe specht! Een vrouwtje goudvink zat in een berijpte spar. Het donkere oog zit bij deze vogels in een zwarte kap en in de opname was het oog goed zichtbaar. Altijd moeilijk met zwart op zwart! De boom helde een beetje over, maar dat is op te lossen. Ook de Gaai, op dode tak, gaf weer een verfrissend beeld: in een sneeuwbui. Uiterst waakzaam die gaaien!
Tjido had ook een opname van het noorderlicht genomen met kp3, en dat is weinig, moor op die hoogte in Zweden krijg je toch een mooi groen beeld; daar was wel een sluitertijd van 60 s voor nodig. Jammer was het maanlicht dat schaduwen gaf op de weg. Enige discussie gaf de schaduw van het/een statief. Daar leek wel een onbekende lichtbron debet aan, komend vanuit een andere richting. Mogelijk autolichten vanuit het dorp die daar even geparkeerd heeft gestaan met lichten aan. Met een sluitertijd van 60 s geeft dat toch een afdruk in de sneeuw!
Vrij werk
Richard Spliter
Richard Splinter had bij Halfweg een paar Wilde Zwanen op het ijs (dacht ik) genomen met zijn 100-500 mm zoomlens. Spiegeling past er niet helemaal op.
De Middelste zaagbek richtte zich op en toen werd zij geknipt. Dan wordt de witte buik zichtbaar: iets uitgebeten? De Blauwe reiger verschool zich in het riet maar Richard wist het oog scherp te houden! Bovenkant van het riet eraf maakt het beeld spannender! Lepelaar in zwartwit deed nostalgische gevoelens oproepen uit de Jack P. Thijssen periode. En dat was de bedoeling. Meeuwen met regenboog was een experimentele opname. Wel een beetje ruis…., idee was erg goed. Moeilijkheid vaak is dat de vogels i.c. de stormmeeuwen aan elkaar vastgekleefd zitten. Vaak niet te voorkomen, maar ja…..Anderen kunnen een poging doen een bewerking uit te voeren op het RAW beeld. Halve meeuwen wegpoetsen!
Marjo Buyten
Marjo Buyten was naar Tanzania geweest en wist een groep Impala’s te verrassen in het groene lover. Een Jachtluipaard met 6! jongen kom je daar ook niet elke dag tegen. Ze stonden op de uitkijk voor een mogelijke prooi. De moeder lust wel wat als je zes zogende jongen hebt. Een hele mooie plaat!
De Glansspreeuw (Hildebrandts) is vernoemd naar een 19 -eeuwse Duitse verzamelaar Johannes Hildebrandt. Deze spreeuw had echter een rode onderbuik (vlg. google) en dat was me op de fotoavond niet opgevallen. Leeuw zus en broer samen op de plaat en tot besluit een raptor in de boom die we niet op naam kregen.
Dick H.
Dick H. was samen met echtgenoot naar Texel geweest en liet zich inspireren door donkere samengepakte luchten boven het Wad. Mooie beelden, volgens een enkeling iet saai. Sfeerbeeld met Rotganzen, Schorren en Waddenlucht waar Marjo vlekjes op constateerde, veroorzaakt door vuil op de sensor. Er waren al maatregelen getroffen in huize Hoogenboom. De beelden spraken tot de verbeelding en werken inspirerend, maar de wadvogels met eenden/ganzen daar moest misschien nog wat mee gebeuren; het oogde nu wel een beetje kaal.
Otte
Otte was kennelijk ook in het hoge noorden geweest want die kwam ook met zwarte specht: eentje in een sneeuwbui: daar kon iets af van de linkerkant volgens sommige. Elke gefundeerde kritiek wordt met graagte verwerkt in betere beelden en zo is het ook bedoeld: hoe kan het anders en hoe kan het beter. De Zwarte specht komt ook wel eens dichterbij en dat resulteerde in een prachtige close-up. Bij min tien komt er dan rijp op de vleugels en onder de sneb! En ja er lag meer dan een halve meter sneeuw dus kwamen de vogels met sneeuw op de foto, zoals de Barmsijs die net met het kopje boven het sneeuwdek uitkwam. Het kleine gele snaveltje met een rood vlekje op het voorhoofd zijn de kenmerken voor deze Grote Bramsijs. Ook de Eekhoorn viel in de smaak daar het een schuddende beweging maakte met de kop vanwege de sneeuwval en derhalve een ander, alternatief beeld liet zien.
Jan Willem
Jan Willem liet fazanten (mannen) in interactie zien; ze deden niet wat hij hoopte: de veren vlogen niet in het rond. De Grote Bo. Specht zat in het frisse groen. Merel man zat op een tak en de krakeend blijft een mooie eend. De laatste jaren sterk in aantal toegenomen, terwijl de wilde eend juist afneemt. J.W. besloot met een waterhoen op een boomstam, helaas zonder tenen constateerde hij zelf.
Mira Diels
Mira Diels zag op Texel kans het vroege voorjaar in beeld te brengen met een sneeuwklokje, voorgrond scherp, achterin onscherp. Knap in beeld gebracht want je moet een laag standpunt in nemen! En de jaren beginnen te tellen, bij ons allen. Zeezicht bij IJmuiden resulteerde in een mooie donkere luchtformatie.
Drieteenstrandlopers doen het altijd goed; deze ene stond wel een beetje centraal in beeld. Bloeiend mos moeilijk in beeld te brengen en toch lukte het Mira vrij aardig. Misschien onder een andere hoek, of de centrale bloeisteel (sporogoon) van het mos meer in beeld, zeg het maar. We blijven het proberen en krijgen zelf ook weer ideeën hoe het anders/beter kan?! Zandsculptuur was mooi in beeld gebracht met bovenin een donker aandachtspunt waar je naar toe getrokken wordt.
w.g. Otte